Category Archives: Uncategorized

เมื่อวันพุธ ที่ 4 เมษายนที่ผ่านมา ได้ฤกษ์ส่งงานชิ้นแรกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ค่อยรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย แต่จริงๆแล้วอันนั้นอะเป็นงานของปีที่แล้วอ่า ส่วนงานของปีนี้เพิ่งได้เริ่มดูไปแค่กระจึ๋งเดียวเอง จะรอดไหมนี่ แต่ก็เอาเถอะค่ะไหนๆ ส่งงานแล้วทั้งที ต้องทำสีผมสักหน่อยจะได้กระชุ่มกระชวย ต้อนรับงานต่อไป (หาเรื่องเสียเงินชัดๆเลย อิอิ) ว่าแล้วก็เดินไปที่ร้าน พร้อมหนังสือสามเล่ม สองเล่มแรกเป็นคลีโอ จะเอาแบบสีไปให้ช่างดู ส่วนแล่มที่สามเป็นหนังสือเรื่อง Software Testing ไว้อ่านตอนระหว่างการทำสี ขยันจริงจริ๊งงงง แต่หนังสือเล่มนี้อ่านแล้วสนุกดี ได้คะแนนใน amazon ตั้ง 4 ดาว กลับมาเรื่องสีผมต่อนะคะ เราเอาแบบสีผมของ ทาทา ยัง และมิชชา บาร์ตั้น ไปให้ช่างดู แบบว่าอยากได้สีพื้นแบบทาทา และอยากได้ไฮไลท์แบบ มิชชา … Continue reading →

หายไปนานมากจากการอัพเืดทบล๊อก หายไปจากการเล่น msn จนมีเพื่อนสงสัยว่าเราหายไปไหนแล้วโทรมาถามว่าเราเป็นอะไรหรือเปล่า เพราะปกติเราก็จะออนเอ็ม ถึงแม้จะไม่ chat ก็เถอะ นับตั้งแต่อัพเดทครั้งสุดท้ายด้วยเรื่องป่วยๆทั้งหลายของเรา หลายคนอาจจะคิดว่าเราเดี้ยงไปแล้วเป็นการถาวร อิอิ เหตุผลที่หายไปก็เพราะเดือนนี้เราทำงานแบบเต็มอัตราค่ะ ทำที่ที่ทำงานแล้วยังแบก laptop กลับมาที่บ้านอีก พอมาถึงบ้านมันก็เหนื่อย บางทีก็ทำบางทีก็ไม่ทำแต่ขอเอางานกลับมาด้วยจะได้อุ่นใจ เผื่ออยากทำจะได้ทำได้ แบบว่าปล่อยวางไม่ลง แต่ผลข้างเคียงของการแบกแลปท็อปกลับบ้านเกือบทุกวันก็คือ เปลืองตังค่าแท๊กซี่ เพราะคอมเรามันหนักดีจริงๆ บวกเอกสารอีกปึกแล้วสุดยอดมาก…หนักดีแท้ แล้วถ้าโหนรถเมล์ด้วยคงโหดมากเพราะปกติแค่ตัวกับกระเป๋าถือ แล้วโหนรถเมล์ 75 ตอนเย็นๆให้รอดปลอดภัยถึงบ้านด้วยอาการครบ 32ก็ยากแล้ว ถ้ามีคอม+เอกสาร = 4 ถึ ง 5 กิโลให้ต้องแบกอีกนี่เราไม่สามารถจริงๆ เลยเปลืองชะมัด อีกอย่างคือนอนดึกแล้วตื่นเช้าไม่ไหว ก็เลยนั่งแท๊กซี่เช้าเย็นเลย แง้ตังหมดดดดด จนป่านนี้แล้วงานยังไม่เสร็จเลย … Continue reading →

ช่วงนี้มีแต่อาการป่วย ยังไม่เลิกราแต่ค่อยๆ ดีขึ้นค่ะ หลังจากเขียนครั้งที่แล้วไปจากนั้นก็มีอาการป่วยขึ้นมาอีก ไปหาหมอมาอีก 2 ครั้ง มือที่บวมทั้งสองข้าง ก็เหมือนจะหายบวมหลังจากทานยา แต่ก็มีอาการอื่นมาชดเชย นั่นก็คือ เกิดอาการมือลอกแบบล้างบางทั้งสองข้าง คันมาก แสบด้วย ตอนกลางคืนนอนแทบไม่หลับเพราะคันมือ แถมที่เท้าก็คันอีกต่างหาก อย่างกะเข็มทิ่ม จี๊ดตรงโน้นที ตรงนี้ที ทรมานจริงๆ ช่วงที่มือลอกไม่ได้ไปหาหมอ (ไปหาตอนมือบวม และมีจุดลอกนิดหน่อย) เพราะคิดว่ามันคงต้องเป็นอย่างนี้ ช่วงพัฒนาของโรค …..ลอกกันอย่างมหาศาลประมาณ 2 สัปดาห์แห่งความทรมาน ลายนิ้วมือที่หายไป เพราะหนังลอก ส่งผลกระทบโดยตรงต่อเรา คือ ทำให้เราแสกนนิ้วเข้าออกประตูที่ บริษัทไม่ได้ ต้องลำบากพี่ รปภ. หรือต้องรอดูว่าใครจะเข้าไปข้างในบ้างจะได้เกาะเค้าเข้าไปด้วย หรือ ถ้าไม่อยากคอย (ส่วนมากจะเป็นอย่างนี้) … Continue reading →

วันนี้เป็นแนวบอกเล่า ไม่มีสาระใดๆ แต่อารมณ์อยากจะเล่าสู่กันฟัง ถึงจะไม่มีใครอ่านก็เถอะ ก็อะน๊ารู้ว่าผิดเอง ก็อัพเดทไม่สม่ำเสมอเอาเสียเลยนี่นา ม่ายมีวินัยซะเร้ยเรา เรื่องของเรื่องก็คือ จะทำงานมาครบ 7เดือนครึ่งแล้วหละค่าาา เร็วจัง แป๊บๆ ก็ผ่านไปแล้วจะปี แล้วไงหนะหรือคะ ไม่ได้จะมาเล่าเรื่องงานหรอกค่ะ แต่จะบอกว่าป่วยมากี่ครั้งแร้ว จริงๆ จำไม่ค่อยได้หรอก แต่รู้สึกว่าป่วยบ๊อยบ่อย ไมอ่อนแออย่างนี้หว่าเรา ครั้งที่หนึ่ง: ป่วยเป็นหวัดค่อกแค่กมาก แต่ก็ยังไปทำงานทุกวัน นั่งไอจามได้ทั้งวัน เข้าห้องน้ำบ่อยมาก เพราะต้องดื่มน้ำตลอดเวลา ไม่งั้นก็ไอทรมานจริงๆ ไอจนเจ็บซี่โครงไปหมดเลย คาดว่าคนที่ที่ทำงานคงแอบรังเกียจอยู่ในใจ แต่ไม่รู้จะืทำไง ห้าๆๆ ก็อะนะมันห้องปรับอากาศ หมุนเวียนอยุ่แค่นั้นรับรองติดหวัดกันราบคาบแน่ เหอๆ และเป็นจริงดังหวัง เอ๊ย ดังคาด หนึ่งสัปดาห์ให้หลังก็มีคนป่วยตามมามากมาย ดีไม๊นี่ที่กระแด๊ะ ดึ๊กๆ … Continue reading →

วันที่ 14 พฤศจิกายน 2549 เป็นวันที่บัณทิตจากรั้ว มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี ได้เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรจาก สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาสยามบรมราชกุมารี ณ ศูนย์ไบเทค บางนา วันนี้มีแต่ความชื่นมื่น สีแดงเต็มไปหมด เหล่าญาติๆ ของเหล่าบัณทิตมาแสดงความยินดีกันเต็มไปหมด ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ บรรดาแฟนๆ อิอิ สำหรับเรา ที่บ้านคุณพ่อกับคุณแม่ก็มารอเราตั้งแต่เช้าจนเสร็จงาน ท่านขับรถกันมาจากกระบี่เลยนะนี่เพื่องานนี้ เราดีใจรู้สึกอบอุ่นมาก ดีใจที่มีวันนี้ อยากขอบคุณ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี หลักสูตรชีวสารสนเทศ (Bioinformatics), BIOTEC อาจารย์ทุกท่านที่ช่วยเหลือพวกเราจนมีวันที่ภาคภูมิใจนี้ ขอขอบคุณDr.Ram Samudrala และสมาชิกทุกคนที่ Samudrala’s Computational Biology Research Group (University of … Continue reading →